LOS AGUILANDEROS
Cantaben villaucicos y tocaben, dicíen coples, parábense en cada caseriu, y nes ciudaes andaben toles cais y subiense a los pisos. La xente dába-yos dalguna perruca (los célebres riales), o tamién coses de comer, pa n'acabando entamar los aguilanderos una gran llacuada...
"Nun somos d'aborrecer
que cualquier cosa valnos
tocinucu, rabalucos
y riales de a ochu y de a cuartu"
"Denos l´aguilandu
señora por Dios
qu´equí tamos cuatru
y bailaremos dos"
Munches
veces la contabilidá del aguilando facíase con unes marques a cuchiellu nun de
los palos de los rapazos. L'aguilandu tenía de ganase con canciones y bailes,
al son de la música y de los palos, y tamién bailando y pegando pilos col palu
o la piértiga que llevaben. Andar l'Aguilando llamábase tamien Andar a la Pica , y cuando sabíen que los
amos d'una casa yeren relixosos o mui devotos, o tamién anadaben de lutu,
cambiaben los bailes y rises polos rexos, inclusu llevaben "un
rezador", orando dos pánuestros, ún pol descansu de les ánimes y otru
polos difuntos de la casa.
En
dellos llugares, comu La Foz
de Morcín yera de costume repartise l'aguilandu na Casa Retoral, baxo la
vixilancia del cura párrocu, que tamién podía ser él mesmu'l que daba a caún la
so parte . Esta intervención "eclesial" pudiere debese a dexar 1
enguedeyosu asuntu del repartu les dádives nes manes d'un "neutral respetáu"
o tamién de que la presencia d'un cura valiere pa bendecir una actividá que
pudiere dar llugar a munches desconfiances. Seya comu foire lo cierto ye que la
casa'l cura tornábase tamién nuna fiesta alredor l'arroxada del forno na que se
magostaben les castañes que-yos regalaba'l párrocu mientres se facía la
operación del repartu.
Aguilandeiros 1
Aguilandeiros 2
Aguilandeiros 3
